آشنایی با فناوری PVD روش تبخیر حرارتی

در فرآیند تبخیر حرارتی یکی از زیرمجموعه روش PVD (یا پی وی دی) می باشد که در بازار تحت عنوان روش آبکاری در خلا شناخته شده است.  لذا در این نوشتار سعی شده است به صورت خلاصه نحوه اجرای روش، مزایا، معایب و کاربردهای آن بیان شود.

رسوب‌دهی فیزیکی بخار به روش PVD

یکی از روش‌های رسوب گذاری خلاء می‌باشد که می‌تواند برای تولید لایه های نازک و پوشش‌ها استفاده شود. PVD با فرایندی که در آن ماده از یک فاز چگالنده به یک فاز بخار و سپس به فاز چگال نازک تبدیل می‌شود، مشخص می‌شود.

تشکیل پوشش کربن شبه الماس ( DLC ) به روش الکتروشیمیایی

پوشش الماس گونه ( DLC ) به روش الکتروشیمیایی برای اولین بار در کشور توسط پژوهشگران دانشگاه اراک سنتز و تولید شد. پوشش الماس گونه (DLC) دارای محدوده گسترده ای از خواص ویژه و استثنایی به لحاظ خواص فیزیکی (الکتریکی و نوری)، شیمیایی (واکنش با محیط)، مکانیکی سختی، مدول الاستیک، زیست پزشکی وتریبولوژبکی می باشد.

پوششهای نانوکامپوزیتی فوق سخت

یکی از پوششهای نوین فوق سخت، پوششهای نانوکامپوزیتی است. این پوششها سختی بالای 45 گیگاپاسکال داشته برای ابزارهای برش در شرایط سخت بکار می رود.

تریبولوژی پوشش های نانوساختار مقاوم (2)

پوشش های نانوساختار، به دلیل خواص منحصر به فردشان روز به روز مورد توجه و استقبال صنعتگران قرار گرفته است. در این مقاله ویژگیهای مکانیی و تریبولوژی این پوششها مورد بحث قرار گرفته است.

تریبولوژی پوشش های نانوساختار مقاوم (1)

پوشش های نانوساختار با سختی بالا و چقرمگی بالا از جمله مواد مهندسی می باشند که به عنوان روکش بر ابزارها و قالبها و قطعات صنعتی قرار میگیرد که امکان افزایش عمرکاری و عملکرد آنها را به همراه دارد. در این مقاله و مقالات بعدی در خصوص خصوصیات مهندسی اینگونه مواد بیشتر بحث شده است.

مزیت های فرایند نیتروژن دهی پلاسمایی

فرایند نیتروژن دهی پلاسمایی، یکی از فرایندهای مهندسی سطح که در آن امکان سخت گردانی سطح قطعه فراهم می شود. این فرایند در دمای زیر 500 درجه سانتیگراد انجام شده و بدون مشاهده هیچ گونه اعوجاجی سختی سطح را تا دو برابر افزایش خواهد داد. لذا در این مقاله ضمن معرفی فرایند نیتروژن دهی، به مزایای فرایند نیتروژن دهی پلاسمایی پرداخته شده است: 

آشنایی با فناوری PVD و مزایا و معایب آن

فناوری پوشش دهی به روش رسوبگذاری فیزیکی از فاز بخار (PVD) یکی از روشهای متداول برای پوشش دهی سطوح قطعات و ابزارها می باشد. در این فناوری، امکان ایجاد لایه نازک سرامیکی و سخت بر روی قطعه موردنظر وجود دارد تا آنرا در برابر شرایط محیطی مانند خوردگی، سایش و فرسایش حفظ نماید. در ذیل کلیاتی کوتاه درباره این روش، مزایا و معایب آن آورده شده است:

انواع روش های نیتروژن دهی

روش نیتروژن دهی جز روشهای ترموشیمیایی سطحی است که با تغییر جزئی در ترکیب شیمیایی سطح امکان دستیابی به خواص مطلوب امکان پذیر خواهد بود. لذا در فرایند نیتروژن دهی، مقدار مشخص نیتروژن در درون قطعه نفوذ یافته و ترکیبات نیتریدی مقاوم بوجود می آید که موجب بهبود خواص نهایی قطعه خواهد شد.

 

آشنایی با رسوب­ دهی شیمیایی از بخار(CVD)

اصولا در لایه ­نشانی دو روش کلی رسوب گذاری فیزیکی از فاز بخار و هدف از این مقاله مروری بر مکانیزم عملکرد و اصول کلی فرایند روش رسوب­ گذاری شیمیایی از فاز بخار (CVD) است. همچنین در این مقاله مزایا و معایب این روش نسبت به سایر روش ها آورده است. روش رسوب گذاری شیمیایی از فاز بخار خود شامل انواع روش هایی است که با توجه ظرافت ها و پیچیدگی های روش قابل انتخاب است.